توجّه دین به شادی و نشاط
توجّه دین به شادی و نشاط
– دستورات دین اسلام نه تنها با شادی و داشتن زندگی خوب منافات ندارد؛ بلکه با دقّت در بسیاری از آیات و احادیث، می‌توان سفارش دین را بر شادی و لذت‌های حلال مشاهده کرد.
توجّه دین به شادی و نشاط
از مباحثی که به شکل‌های مختلف در فضای مجازی یا حقیقی دیده و یا شنیده می‌شود این است که در دنیای امروز که شاهد انواع پیشرفت‌ها هستیم آیا می‌توان با دین‌دار بودن، خوشبختی و شادی را در فضای خانواده حاکم کرد؟!
در مقابل این پرسش و موارد مشابه، ابتدا باید معنای شـادی و دیــن را مورد توجّه قرار داد. شادی، حالتی باطنی و درونی است که حکایت از رضایت‌مندی فرد از برخی مسائل دارد؛ دینِ حقیقی که از سوی خالق هستی فرستاده شده نیز مجموعه‌ای از راهکارها است که می‌خواهد انسان را به سعادت دنیا و آخرت برساند؛ لذا با اندک تأمّلی می‌توان به این نتیجه رسید که بین این دو موضوع، تضاد و اختلافی وجود ندارد؛ بلکه با دقّت در آیات و احادیث به این نتیجه خواهیم رسید که دین اسلام هدفی غیر از رساندن انسان به شادیحقیقی ندارد؛ چه در زندگی دنیائی و چه آخرتی؛ بلکه معتقد هستیم، به هر مقدار انسان از خداوند دور شود از شادی و رفاه زندگی او کاسته و بر سختی‌های پیرامون او افزوده خواهد شد؛ چنانکه خداوند متعال در قرآن کریم می‌فرماید: «وَ مَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِکْری فَإِنَّ لَهُ مَعیشَهً ضَنْکاً وَ نَحْشُرُهُ یَوْمَ الْقِیامَهِ أَعْمى[طه/ ۱۲۴] و هر کس از یاد من روى‌گردان شود، زندگى سختی خواهد داشت و روز قیامت، او را نابینا محشور می‌کنیم!»
پیرامون این مطلب که دین به دنبال فراهم کردنِ شادیِ جاودانِ آخرت برای انسان است که بحثی وجود ندارد و از واضحات است و آیات و احادیث متعددی بر آن دلالت دارند؛ شادی‌ای حقیقی که محدود به زمان نبوده و حاصل نخواهد شد مگر با عبودیت و اعمال صالح.
در مباحث زندگی دنیایی و ابعاد زندگی اجتماعی و خانوادگی نیز دین به بیان راه‌کارهای متعددی پرداخته است که با فهم دقیق و عمل به آنها می‌توان به شادی حقیقی، در محیط اجتماع و خانواده دست یافت.
دستورهایی که نسبت به حُسن خلق، صله رحم، کمک به اقوام، تلاش برای رفاه همسر و فرزندان، استعمال بوی خوش، حفظ آراستگی و نظافت، مسافرت رفتن و… در دین اسلام آمده همگی حکایت از اهمیت دادن اسلام به داشتن یک زندگیِ خوبِ دنیایی دارد.
توجّه دین به شادی و نشاط
در این جا توجه شما را به برخی از این آیات و احادیث جلب می‌کنیم:
امام صادق(علیه‌السلام) می‌فرماید: «أَیُّمَا مُسْلِمٍ لَقِیَ مُسْلِماً فَسَرَّهُ سَرَّهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ[۱] هر مسلمانی که مسلمانی را ببیند و او را مسرور کند، خداوند را شاد کرده است»؛ همان حضرت در روایت دیگر می‌فرمایند: «صِلَهُ الارحامِ تُحَسِّنُ الخُلُقَ وَ تُسمِحُ الکَفَّ و َتُطیبُ النَّفسَ وَ تَزیدُ فِى الرِّزقِ و َتُنسِئُ فِى الاَجَلِ[۲] صله رحم اخلاق را خوب، دست را بخشنده، جان را پاکیزه، روزى را زیاد و مرگ را به تأخیر می‌اندازد.»
رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمودند: «الْکَادُّ عَلَى عِیَالِهِ کَالْمُجَاهِدِ فِی سَبِیلِ اللَّه[۳] کسی که براى خانودهاش تلاش کند، مانند مجاهدِ در راه خدا است»؛ ایشان در روایتی دیگر فرموده‌اند: «إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ مِنْ عَبْدِهِ إِذَا خَرَجَ إِلَى إِخْوَانِهِ أَنْ یَتَهَیَّأَ لَهُمْ وَ یَتَجَمَّل[۴] خداوند دوست دارد که بنده، چون به سوى برادران خود بیرون می‌رود خود را براى آنها منظم کند و خود را بیاراید و زیبا سازد.»
حضرت باقر(علیه‌السلام) می‌فرمایند: «مَا عُبِدَ اللَّهُ بِشَیْءٍ أَحَبَ إِلَى اللَّهِ مِنْ إِدْخَالِ السُّرُورِ عَلَى الْمُؤْمِنِ[۵] در عبودیت و بندگی خداوند متعال، چیزی محبوبتر از شاد کردن مؤمن وجود ندارد!»
چنانکه آمد با دقت در منابع دینی می‌توان سفارش‌های بسیاری را پیدا کرد که در آنها تاکید شده مومنین باید در زندگی فردی، خانوادگی و اجتماعی از خشک بودن و یا به عبارت دیگر از عبوث بودن دوری و بر فراهم آوردن روحیه شادی و استفاده از لذت‌های حلال اقدام کنند؛ حتی در روایتی از امام صادق(علیه‌السلام) بر این نکته تأکید شده که شادی‌های حلالِ دنیایی می‌تواند کمکی برای رسیدن به شادی‌های معنوی باشد؛ ایشان به نقل از اندرزهای حکیمانه آل‌داوود می‌فرمایند: «هر مسلمان سزاوار است که بخشی از فرصت‌های خود را با پروردگار خویش خلوت کند و بخشی دیگر را با دوستانی بگذراند که او را به یاد آخرتش اندازند و باقی مانده فرصت خویش را نیز به شادی‌های حلال بپردازد که این شادی‌ها کمکی برای او در انجام دو فعالیت قبلی خواهند بود.» [۶]
حال که این مباحث مشخص شد در انتها می‌گوییم در کنار اهمیت شادی در اسلام، طبیعی است که شارع مقدس با شادی‌های لغو و اشتباه، مخالفت کند که این مطلب با عقل و منطق نیز سازگار است و دقیقا به منزله‌ی این خواهد بود که طبیب دلسوزی، انسان را از انجام برخی کارها به خاطر حفظ سلامت و نشاط حقیقی، منع کند که اگر این دستور مراعات نشود تحقّق برخی از مشکلات دور از ذهن نخواهد بود؛ چنانکه خداوند متعال نیز به این دسته از افراد که با مشکلاتی روبرو خواهند شد چنین خطاب می‌فرماید: «ذلِکُمْ بِما کُنْتُمْ تَفْرَحُونَ فِی الْأَرْضِ بِغَیْرِ الْحَقِّ وَ بِما کُنْتُمْ تَمْرَحُون[غافر/ ۷۵] گرفتاری شما به کیفر الهی از آن جهت است که شما به ناحقّ در زمین به شادی و گردن‌کشی می‌پرداختید.»
ان‌شاءالله خداوند متعال، بهره‌مندی از شادی حقیقی را در دو جهان، به تمامی انسان‌ها موهبت فرماید.
توجّه دین به شادی و نشاط
پی‌نوشت:
[۱]. کلینى، محمد بن یعقوب، الکافی(ط-الإسلامیه)، ج۲، ص۱۹۲، تهران، دار الکتب الإسلامیه، ۱۴۰۷ ق
[۲]. کلینى، محمد بن یعقوب، الکافی(ط-الإسلامیه)، ج۲، ص۱۵۱، تهران، دار الکتب الإسلامیه، ۱۴۰۷ ق
[۳]. مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، بحار الأنوار(ط-بیروت)، ج۱۰۰، ص۱۳، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ ق
[۴]. طبرسی، حسن بن فضل؛ مکارم الاخلاق، ص۳۵، قم، شریف رضى، ۱۴۱۲ق
[۵]. کلینى، محمد بن یعقوب، الکافی(ط-الإسلامیه)، ج۲، ص۱۸۸، تهران، دار الکتب الإسلامیه، ۱۴۰۷ ق
[۶]. کلینى، محمد بن یعقوب، الکافی(ط-الإسلامیه)، ج۵، ص۸۷، تهران، دار الکتب الإسلامیه، ۱۴۰۷ ق
منبع : رهروان ولایت
