هر که به زشتى [یا قیر ]نزدیک شود، پارهاى از آن به تنش مىچسبد. همچنین، هر که با بدکارْ همدستى کند، بعضى از روشهاى او را مىآموزد. و هر که جدال را دوست بدارد، دشنام مىشنود.
امام محمد باقر علیه السلام: در نصایح لقمان به پسرش، این است که گفت: اى پسرم! آن چنان [به مردمْ] نزدیک نشو که [از دلهاى آنان] دور شوى و آن چنان دور نشو که خوار شوى. هر موجودى، همنوع خود را دوست مىدارد و همانا آدمیزاد نیز همنوع خود را دوست مىدارد.
خوبى [یا متاع] خود را جز در برابر مشترىِ آن، نگستران. چنان که میان قوچ و گرگ، دوستى و رفاقتى نیست، میان نیکوکار و بدکار نیز دوستى و رفاقتى نیست.
هر که به زشتى [یا قیر ]نزدیک شود، پارهاى از آن به تنش مىچسبد. همچنین، هر که با بدکارْ همدستى کند، بعضى از روشهاى او را مىآموزد.
هر که جدال را دوست بدارد، دشنام مىشنود،
هر که وارد جاهاى بد شود، متّهم مىشود.
هر که با رفیقِ بد همراهى کند، سالم نمىماند.
و هر که زبانش را در اختیار نگیرد، پشیمان مىگردد.
متن حدیث:
الامام الباقر علیه السلام:
کانَ فیما وَعَظَ بِهِ لُقمانُ علیه السلام ابنَهُ أن قالَ: یا بُنَیَّ ، لا تَقتَرِب فَیَکونَ أبعَدَ لَکَ ولا تَبعُد فَتُهانَ . کُلُّ دابَّهٍ تُحِبُّ مِثلَها ، وَابنُ آدَمَ لا یُحِبُّ مِثلَهُ . لا تَنشُر بِرَّکَ (بَزَّکَ) إلا عِندَ باغیهِ، وکَما لَیسَ بَینَ الکَبشِ وَالذِّئبِ خُلَّهٌ ، کَذلِکَ لَیسَ بَینَ البارِّ وَالفاجِرِ خُلَّهٌ، مَن یَقتَرِب مِنَ الرَّفثِ (الزِّفتِ) یَعلَق بِهِ بَعضُهُ کَذلِکَ مَن یُشارِکِ الفاجِرَ یَتَعَلَّم مِن طُرُقِهِ ، مَن یُحِبَّ المِراءَ یُشتَم ، ومَن یَدخُل مَدخَلَ السَّوءِ یُتَّهَم ، ومَن یُقارِن قَرینَ السَّوءِ لا یَسلَم ومَن لا یَملِک لِسانَهُ یَندَم.
«قصص الأنبیاء : ص ۱۹۰ ح ۲۳۹ – بحار الأنوار : ج ۱۳ ص ۴۱۷ »
منبع : مشرق
