۹ حدیث در مورد اسراف

امام صادق علیه‏السلام

إِنَّ السَّرَفَ یورِثُ الفَقرَ وَإِنَّ القَصدَ یورِثُ الغِنى؛

اسراف باعث فقر و میانه روى موجب بى نیازى مى شود.  نام منبع: وسائل الشیعه، ج۱۵، ص۲۵۸، ح۸

امام باقر علیه‏السلام

یا بُنَىَّ عَلَیکَ بِالحَسَنَهِ بَینَ السَّیِّئَتَینِ تَمحو هُما قالَ: وَکَیفَ ذلِکَ یا أَبَهِ؟ قالَ: مِثلُ قَولِهِ، «وَالَّذینَ إِذا أَنفَقوا لَم یُسرِفوا وَلَم یَقتُروا»؛

امام باقر علیه‏السلام به فرزندش امام صادق علیه‏السلام فرمودند: تو را سفارش مى‏کنم به انجام کار خیر وسط دو کار بد تا آن دو را محو کند، امام صادق علیه‏السلام سئوال کردند چگونه چنین چیزى ممکن است؟ امام فرمودند: همانطور که قرآن مى‏گوید مؤمنین کسانى هستند که وقتى خرج مى‏کنند اسراف و یا سختگیرى نمى‏کنند (اسراف و سختگیرى هر دو بدند و میانه روى وسط آنها خوب است)   نام منبع: تفسیر نورالثقلین، ج۴، ص۲۷، ح۹۸

امام صادق علیه‏السلام

لَیسَ فیما أَصلَحَ البَدَنَ إِسرافٌ… إِنَّما السرافُ فیما أَتلَفَ المالَ وَأَضَرَّ بِالبَدَنِ؛

در آنچه بدن را سالم نگه مى‏دارد اسراف نیست بلکه اسراف در چیزهایى است که مال را از بین ببرد و به بدن صدمه بزند.  بحارالأنوار، ج۷۵، ص۳۰۳، ح۶

امام صادق علیه‏السلام

لِلمُسرِفِ ثَلاثُ عَلاماتٍ: یَشتَرى مالَیسَ لَهُ وَیَلبِسُ ما لَیسَ لَهُ وَیَکُلُ ما لَیسَ لَهُ؛

اسراف کننده سه نشانه دارد: آنچه در شأنش نیست خریدارى مى‏کند، آنچه در شأنش نیست مى‏پوشد و آنچه در شأنش نیست مى‏خورد.  

نام منبع: تفسیر نورالثقلین، ج۱، ص۷۷۲، ح۳۱۳

امام صادق علیه‏السلام

رُوىَ أَنَّهُ نَظَرَ الصّادِقُ إِلى فاکِهَهٍ قَد رُمیَت مِن دارِهِ لَم یُستَقصَ أَکلُها فَغَضِبَ وَقالَ: ما هَذا إِن کُنتُم شَبِعتُم فَإِنَّ کَثیرا مِنَ النّاسِ لَم یَشبَعوا فَأَطعِموهُ مَن یَحتاجُ اِلَیهِ؛

نقل شده است که امام صادق علیه‏السلام مشاهده کردند که سیبى را نیم‏خورده از خانه بیرون انداخته اند، خشمگین شدند و فرمودند: اگر شما سیر هستید، خیلى از مردم گرسنه‏اند خوب بود آن را به نیازمندش مى‏دادید.   بحارالأنوار، ج۶۶، ص۴۳۲، ح۱۶

امام على علیه‏السلام

فَدَعِ السرافَ مُقتَصِدا وَاذکُر فِى الیَومِ غَدا وَأَمسِک مِنَ المالِ بِقَدرِ ضَرورَتِکَ وَقَدِّمِ الفَضلَ لِیَومِ حاجَتِکَ؛

اسراف را رها کن و میانه‏روى در پیش‏گیر و امروز به یاد فردا باش و از مال به اندازه ضرورتت نگه‏دار و اضافى آن را براى روز نیازمندیت (قیامت) پیش فرست.

نام منبع: نهج البلاغه، نامه‏۲۱

امام صادق علیه‏السلام

لَمّا سُئِلَ عَن أَدنَى السرافِ ـ : إِبذالُکَ ثَوبَ صَونِکَ وَإِهراقُکَ فَضلَ إِنائِکَ… ؛

در پاسخ به سئوال از کم‏ترین حدّ اسراف فرمودند: کم‏ترین اندازه آن این است که لباس بیرونت را لباس خانه دم دستى قرار دهى و ته مانده ظرفت را دور بریزى.

نام منبع: کافى، ج۴، ص۵۶، ح۱۰

امام على علیه السلام

اَلسرافُ مَذمومٌ فى کُلِّ شَىْ‏ءٍ إِلاّ فى أَفعالِ البِرِّ؛

اسراف در هر چیزى ناپسند است، مگر در کارهاى خیر.    نام منبع: غررالحکم، ج۲، ص۸۶، ح ۱۹۳۸

راوی : دیلمى

: کانَ النَّبىُّ صلى‏الله‏علیه‏و‏آل ه … یُسَلِّمُ عَلى مَنِ اسْتَقْبَلَهُ مِنْ کَبیرٍ وَ صَغیرٍ وَ غَنىٍّ وَ فَقیرٍ و لا یُحَقِّرُ ما دُعِىَ اِلَیهِ و لو اِلى خَشفِ التَّمْرِ وَ کانَ خَفیفَ المَؤونَهِ کَریمَ الطَّبیعَهِ، جَمیلَ المُعاشَرَهِ، طَلِقَ الوَجهِ، بَشّاشا من غَیرِ ضِحکٍ، مَحْزونا مِن غَیرِ عَبوسٍ، مُتَواضِعا مِنْ غَیْرِ مَذَلَّهٍ، جَوادا مِن غَیْرِ سَرَفٍ، رَقیقَ القَلبِ، رَحیما بِکُلِّ مُسْلِمٍ… ؛

رسول اکرم صلى‏الله‏علیه‏و‏آل ه به هر کس برخورد مى‏نمودند، از بزرگ و کوچک، ثروتمند و فقیر، سلام مى‏کردند و اگر به جایى حتى براى خوردن خرمایى خشک دعوت مى‏شدند، آن را کوچک نمى‏شمردند. زندگیشان کم هزینه بود، بزرگ طبع، خوش معاشرت و گشاده رو بودند، بى آن‏که بخندند، همیشه متبسم بودند، بى‏آن‏که اخمو باشند، محزون بودند، بى‏آن‏که از خود ذلّتى نشان دهند، متواضع بودند، مى‏بخشیدند ولى اسراف نمى‏نمودند، دل نازک و نسبت به تمام مسلمانان مهربان بودند.

نام منبع: ارشاد القلوب، ج ۱، ص ۱۱۵