هواپیمای F18
کد مطلب : 94070401
اف-۱۸ هورنت (به انگلیسی: F/A-18 Hornet) جت جنگنده چندمنظوره مافوق صوت دوموتوره و تک سرنشینه‌ای است که در اواخر دهه ۱۹۷۰ بر اساس جنگنده وای‌اف-۱۷ توسط شرکت مک‌دانل داگلاس و نورتروپ برای استفاده در نیروی دریایی و تفنگداران دریایی آمریکا طراحی شد.
این هواپیما هم توانایی نبردهای هوایی و هم قابلیت حمله به اهداف زمینی را دارد و مهمترین ماموریت‌هایی که برای آن تعریف شده شامل دفاع هوایی از ناوگان‌های دریایی، اسکورت جنگنده، سرکوب دفاع هوایی دشمن، حملات ضربتی به اهداف زمینی، از قبیل برتری هوایی، بمباران اهداف زمینی، پشتیبانی نزدیک هوایی، و شناسایی هوایی می‌شود.
اف-۱۸ برای انجام ماموریت در هر نوع شرایط آب‌وهوایی طراحی شده و قابلیت سوخت‌گیری در هوا و فرود و پرواز از ناوهای هواپیمابر را دارد.
این جنگنده به سفارش نیروی دریایی آمریکا به عنوان جایگزین اف-۴ فانتوم، آ-۴ اسکای‌هاوک، آ-۷ کورسیر و مکمل اف-۱۴ ساخته شد.
اولین پرواز آزمایشی اف-۱۸ در سال ۱۹۷۸ انجام شد و از سال ۱۹۸۳ وارد فعالیت رسمی در نیروی دریایی آمریکا شد.
در مجموع ۱۴۸۰ فروند از این هواپیما در مدل‌های آ، بی، سی و دی ساخته شده و به کشورهای کانادا، استرالیا، کویت، فنلاند، اسپانیا و سوئیس هم صادر شده است. همه‌کارگی و توانایی انجام ماموریت‌های متنوع و اعتمادپذیری بالا از امتیازات این جنگنده است اما به دلیل برد عملیاتی و ظرفیت حمل مهمات کم در مقایسه با جنگنده‌های دیگر مورد انتقاد قرار گرفته‌است .
اف/ای ۱۸ هورنت همچنین پایه‌ای برای طراحی جنگنده بزرگتر و پیشرفته‌تر اف/ای-۱۸ئی/اف سوپر هورنت بود.
سوپر هورنت در دهه ۱۹۹۰ جایگزین جنگنده زمینی آ-۶ اینترودر و در سال ۲۰۰۶ جایگزین جنگنده‌های سالخورده اف-۱۴ تام‌کت در نیروی دریایی آمریکا شد.
حداکثر سرعت اف-۱۸ در ارتفاع ۱۲۱۹۰ متری به ۱.۸ ماخ معادل ۱۹۱۵ کیلومتر در ساعت می‌رسد. برد عملیاتی آن با دو موشک ایم-۹ حدود ۲ هزار کیلومتر و شعاع عملیاتی آن در ماموریت‌های هوا به هوا ۷۴۰ کیلومتر است. نیروی محرکه هواپیما را دو موتور توربوفن جنرال الکتریک تامین می‌کنند. طرفیت حمل مهمات اف-۱۸ هم ۶۲۱۵ کیلوگرم است که می‌تواند از انواع موشک‌ها، راکت‌ها و بمب‌ها و یا تانکر سوخت اضافی باشد.
هواپیمای F18
Description: The McDonnell Douglas (now Boeing) F/A-18 Hornet is a twin-engine supersonic, all-weather carrier-capable multirole fighter jet, designed to dogfight and attack ground targets (F/A designation for Fighter/Attack). Designed by McDonnell Douglas and Northrop, the F/A-18 was derived from the latter’s YF-17 in the 1970s for use by the United States Navy and Marine Corps. The Hornet is also used by the air forces of several other nations. It has been the aerial demonstration aircraft for the U.S. Navy’s Flight Demonstration Squadron, the Blue Angels, since 1986.
The F/A-18 has a top speed of Mach 1.8. It can carry a wide variety of bombs and missiles, including air-to-air and air-to-ground, supplemented by the 20 mm M61 Vulcan cannon. It is powered by two General Electric F404 turbofan engines, which give the aircraft a high thrust-to-weight ratio. The F/A-18 has excellent aerodynamic characteristics, primarily attributed to its leading edge extensions (LEX). The fighter’s primary missions are fighter escort, fleet air defense, Suppression of Enemy Air Defenses (SEAD), air interdiction, close air support and aerial reconnaissance. Its versatility and reliability have proven it to be a valuable carrier asset, though it has been criticized for its lack of range and payload compared to its earlier contemporaries, such as the Grumman F-14 Tomcat in the fighter and strike fighter role, and the Grumman A-6 Intruder and LTV A-7 Corsair II in the attack role.
The F/A-18 Hornet provided the baseline design for the Boeing F/A-18E/F Super Hornet, a larger, evolutionary redesign of the F/A-18. Compared to the Hornet, the Super Hornet is larger, heavier and has improved range and payload. The F/A-18E/F was originally proposed as an alternative to an all-new aircraft to replace existing dedicated attack aircraft such as the A-6. The larger variant was also directed to replace the aging F-14 Tomcat, thus serving a complementary role with Hornets in the U.S. Navy, and serving a wider range of roles including refueling tanker. The Boeing EA-18G Growler electronic jamming platform was also developed from the F/A-18E/F Super Hornet.
هواپیمای F18
نام منبع: ویکی پدیا
